Νόσος Meniere (Μενιέρ)

Η νόσος του Ménière είναι μια διαταραχή του εσωτερικού αυτιού που προκαλεί σοβαρή ζάλη (ίλιγγο), βούισμα στα αυτιά (εμβοές), απώλεια ακοής και αίσθημα πληρότητας ή συμφόρησης στο αυτί. Η νόσος του Ménière επηρεάζει συνήθως μόνο το ένα αυτί.

Οι κρίσεις ζάλης μπορεί να εμφανιστούν ξαφνικά ή μετά από μια σύντομη περίοδο εμβοών ή πνιγμένης ακοής. Μερικοί άνθρωποι θα έχουν μεμονωμένες κρίσεις ζάλης που χωρίζονται από μεγάλες χρονικές περιόδους. Άλλοι μπορεί να αντιμετωπίσουν πολλές επιθέσεις πιο κοντά σε αρκετές ημέρες. Μερικοί άνθρωποι με νόσο Ménière έχουν ίλιγγο τόσο ακραίο που χάνουν την ισορροπία τους και πέφτουν. Αυτά τα επεισόδια ονομάζονται «επιθέσεις πτώσης».

Η νόσος του Ménière μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά είναι πιο πιθανό να συμβεί σε ενήλικες μεταξύ 40 και 60 ετών. Το Εθνικό Ινστιτούτο Κώφωσης και Άλλων Διαταραχών Επικοινωνίας (NIDCD) εκτιμά ότι περίπου 615.000 άτομα στις Ηνωμένες Πολιτείες διαγιγνώσκονται επί του παρόντος με τη νόσο του Ménière και ότι 45.500 περιπτώσεις διαγιγνώσκονται πρόσφατα κάθε χρόνο.

Τι προκαλεί τα συμπτώματα της νόσου του Ménière;

Ο λαβύρινθος σε σχέση με το αυτί.

Ο λαβύρινθος αποτελείται από τους ημικυκλικούς σωλήνες, τα ωτολιθικά όργανα (δηλαδή, τον ωοειδή και τον σάκο) και τον κοχλία. Μέσα στα τοιχώματά τους (οστέινος λαβύρινθος) υπάρχουν λεπτοί, εύκαμπτοι σωλήνες και σάκοι (μεμβρανώδης λαβύρινθος) γεμάτοι με ενδολέμφο.

Τα συμπτώματα της νόσου του Ménière προκαλούνται από τη συσσώρευση υγρού στα διαμερίσματα του έσω αυτιού, που ονομάζεται λαβύρινθος. Ο λαβύρινθος περιέχει τα όργανα της ισορροπίας (τα ημικυκλικά κανάλια και τα ωτολιθικά όργανα) και της ακοής (τον κοχλία). Έχει δύο τμήματα: τον οστέινο λαβύρινθο και τον μεμβρανώδη λαβύρινθο. Ο μεμβρανώδης λαβύρινθος είναι γεμάτος με ένα υγρό που ονομάζεται ενδολέμφος που, στα όργανα ισορροπίας, διεγείρει τους υποδοχείς καθώς το σώμα κινείται. Στη συνέχεια, οι υποδοχείς στέλνουν σήματα στον εγκέφαλο σχετικά με τη θέση και την κίνηση του σώματος. Στον κοχλία, το υγρό συμπιέζεται ως απόκριση σε ηχητικές δονήσεις, οι οποίες διεγείρουν τα αισθητήρια κύτταρα που στέλνουν σήματα στον εγκέφαλο.

Στη νόσο του Ménière, η συσσώρευση ενδολέμφου στον λαβύρινθο παρεμβαίνει στη φυσιολογική ισορροπία και τα ακουστικά σήματα μεταξύ του εσωτερικού αυτιού και του εγκεφάλου. Αυτή η ανωμαλία προκαλεί ίλιγγο και άλλα συμπτώματα της νόσου του Ménière.

Γιατί οι άνθρωποι προσβάλλονται από τη νόσο του Ménière;

Υπάρχουν πολλές θεωρίες σχετικά με το τι συμβαίνει να προκαλεί τη νόσο του Ménière, αλλά δεν υπάρχουν σαφείς απαντήσεις. Ορισμένοι ερευνητές πιστεύουν ότι η νόσος του Ménière είναι αποτέλεσμα συστολών στα αιμοφόρα αγγεία παρόμοια με εκείνα που προκαλούν ημικρανικούς πονοκεφάλους. Άλλοι πιστεύουν ότι η νόσος του Ménière μπορεί να είναι συνέπεια ιογενών λοιμώξεων, αλλεργιών ή αυτοάνοσων αντιδράσεων. Επειδή η νόσος του Ménière φαίνεται να εμφανίζεται σε οικογένειες, θα μπορούσε επίσης να είναι αποτέλεσμα γενετικών παραλλαγών που προκαλούν ανωμαλίες στον όγκο ή τη ρύθμιση του ενδολεμφικού υγρού.

Πώς γίνεται η διάγνωση της νόσου του Ménière;

Η νόσος του Ménière διαγιγνώσκεται και αντιμετωπίζεται συχνότερα από έναν ωτορινολαρυγγολόγο (που συνήθως ονομάζεται γιατρός αυτιών, μύτης και λαιμού ή ΩΡΛ). Ωστόσο, δεν υπάρχει οριστικό τεστ ή μεμονωμένο σύμπτωμα που μπορεί να χρησιμοποιήσει ένας γιατρός για να κάνει τη διάγνωση. Η διάγνωση βασίζεται στο ιατρικό ιστορικό σας και στην παρουσία:

• Δύο ή περισσότερα επεισόδια ιλίγγου διάρκειας τουλάχιστον 20 λεπτών το καθένα
• Εμβοές
• Προσωρινή απώλεια ακοής
• Αίσθημα πληρότητας στο αυτί

Μερικοί γιατροί θα κάνουν ένα τεστ ακοής για να καθορίσουν την έκταση της απώλειας ακοής που προκαλείται από τη νόσο του Ménière. Για να αποκλειστούν άλλες ασθένειες, ένας γιατρός μπορεί επίσης να ζητήσει μαγνητική τομογραφία (MRI) ή αξονική τομογραφία (CT) εγκεφάλου.

Πώς αντιμετωπίζεται η νόσος Ménière;

Η νόσος του Ménière δεν έχει ακόμη θεραπεία, αλλά ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει μερικές από τις παρακάτω θεραπείες για να σας βοηθήσει να αντιμετωπίσετε την πάθηση.

Φάρμακα. Το πιο αναπηρικό σύμπτωμα μιας προσβολής της νόσου του Ménière είναι η ζάλη. Τα συνταγογραφούμενα φάρμακα όπως η μεκλιζίνη, η διαζεπάμη, η γλυκοπυρρολάτη και η λοραζεπάμη μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση της ζάλης και να συντομεύσουν την επίθεση.

Περιορισμός αλατιού και διουρητικά. Ο περιορισμός του διατροφικού αλατιού και η λήψη διουρητικών (χάπια νερού) βοηθούν μερικούς ανθρώπους να ελέγξουν τη ζάλη μειώνοντας την ποσότητα υγρών που κατακρατά το σώμα, κάτι που μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του όγκου υγρών και της πίεσης στο εσωτερικό αυτί.

Άλλες αλλαγές στη διατροφή και τη συμπεριφορά. Μερικοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι η καφεΐνη, η σοκολάτα και το αλκοόλ επιδεινώνουν τα συμπτώματά τους και είτε τα αποφεύγουν είτε τα περιορίζουν στη διατροφή τους. Το μη κάπνισμα μπορεί επίσης να βοηθήσει στη μείωση των συμπτωμάτων.

Γνωστική θεραπεία. Η γνωσιακή θεραπεία είναι ένας τύπος θεραπείας ομιλίας που βοηθά τους ανθρώπους να επικεντρωθούν στον τρόπο που ερμηνεύουν και αντιδρούν στις εμπειρίες της ζωής. Μερικοί άνθρωποι βρίσκουν ότι η γνωστική θεραπεία τους βοηθά να αντιμετωπίσουν καλύτερα την απροσδόκητη φύση των επιθέσεων και μειώνει το άγχος τους για μελλοντικές επιθέσεις.

Ενέσεις. Η ένεση του αντιβιοτικού γενταμικίνης στο μέσο αυτί βοηθά στον έλεγχο του ιλίγγου, αλλά αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο απώλειας ακοής, επειδή η γενταμυκίνη μπορεί να βλάψει τα μικροσκοπικά τριχωτά κύτταρα στο εσωτερικό αυτί που μας βοηθούν να ακούμε. Μερικοί γιατροί χορηγούν ένα κορτικοστεροειδές, το οποίο συχνά βοηθά στη μείωση της ζάλης και δεν έχει κίνδυνο απώλειας ακοής.

Θεραπεία παλμών πίεσης. Ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) ενέκρινε πρόσφατα μια συσκευή για τη νόσο του Ménière που ταιριάζει στο εξωτερικό αυτί και παρέχει διακοπτόμενους παλμούς πίεσης αέρα στο μέσο αυτί. Οι παλμοί της πίεσης του αέρα φαίνεται να δρουν στο ενδολεμφικό υγρό για να αποτρέψουν τη ζάλη.

Χειρουργική επέμβαση. Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να συνιστάται όταν όλες οι άλλες θεραπείες έχουν αποτύχει να ανακουφίσουν τη ζάλη. Κάποιες χειρουργικές επεμβάσεις γίνονται στον ενδολεμφικό σάκο για την αποσυμπίεση του. Μια άλλη πιθανή χειρουργική επέμβαση είναι η κοπή του αιθουσαίου νεύρου, αν και αυτό συμβαίνει λιγότερο συχνά.

Εναλλακτικό φάρμακο. Αν και οι επιστήμονες έχουν μελετήσει τη χρήση ορισμένων εναλλακτικών ιατρικών θεραπειών στη θεραπεία της νόσου του Ménière, δεν υπάρχουν ακόμη στοιχεία που να δείχνουν την αποτελεσματικότητα θεραπειών όπως ο βελονισμός ή ο βελονισμός, το tai chi ή φυτικά συμπληρώματα όπως το gingko biloba, η νιασίνη ή η ρίζα τζίντζερ. Φροντίστε να ενημερώσετε το γιατρό σας εάν χρησιμοποιείτε εναλλακτικές θεραπείες, καθώς μερικές φορές μπορεί να επηρεάσουν την αποτελεσματικότητα ή την ασφάλεια των συμβατικών φαρμάκων.